dissociative disorder แปลว่า
- โรคดิสโซสิเอทีฟ
- disorder: 1) n. ความผิดปกติ (ทางร่างกายหรือจิตใจ) 2) n. ความวุ่นวาย
- dissociative disorders: โรคดิสโซสิเอทีฟ
- be disorder: ทะลักทะแลง
ประโยค
That could mean she has a dissociative disorder.
Dissociative disorder
Dissociative Disorders Dissociative fugue, inert and indolent]
It's some sort of dissociative disorder.
Uh, what I think is that you suffer from an untreated dissociative disorder, wherein the only way that you can communicate is through Shakespeare.